Zwavel | RUNDVEELOKET

Zwavel (S) / Sulfaat (SO₄^2-)

Gebreksverschijnselen

Een zwavelgebrek wordt gekenmerkt door het geel kleuren van de bladeren bij jonge maïsplanten. Het algemeen vergeeld beeld is vergelijkbaar aan een stikstoftekort. Van nabij bekeken blijkt de verkleuring zich echter vooral tussen de nerven te bevinden. De vergeling is bij een zwaveltekort meer uitgesproken op jonge bladeren, aangezien zwavel weinig mobiel is in de plant. Vertraagde groei en bloei zijn eveneens symptomen van een zwaveltekort. Een relatief klein tekort aan zwavel heeft al een grote invloed op de opbrengst van het gewas. Op zandgronden met lage pH kan een zwaveltekort sneller optreden, net als op droge, koude bodems in de lente. Symptomen in het begin van het groeiseizoen kunnen verdwijnen naarmate de mineralisatie toeneemt of de wortels verder reiken.

In de plant

Zwavel is essentieel voor de aanmaak van bepaalde vitamines en aminozuren (cysteïne en methionine) die vervolgens worden gebruikt voor de aanmaak van eiwitten. Ook is zwavel nodig voor de aanmaak van bladgroen (chlorofyl). Zo speelt het ook mee in de fotosynthese die essentieel is voor de groei en ontwikkeling van de plant. Zwavel is ook belangrijk voor de omzetting van nitraat-stikstof tot aminozuren.

In de bodem

Zwavel in de bodem is afkomstig van organische stof en mineralen. Veel zwavel in de bodem is vastgelegd in organische partikels en niet beschikbaar voor de plant tot het door bodembacteriën wordt omgezet tot sulfaat (SO₄^2-). Sulfaat is vrij mobiel in de bodem, waar het door klei-mineralen kan vastgehouden worden.

Bronnen: